رفاه عمومی آرامش می آورد، آن را جدی تر بگیریم

ابراهیم احمدی: گرچه مسافرت از ضروریات زندگی بوده و می تواند به تقویت روحیه و کسب تجربه بیانجامد اما شرایط شغلی و هزینه های سنگین کمتر امکان مسافرت انتخابی را می دهد. دردهه سوم خرداد توفیق اجباری مسافرتی کوتاه به رشت رایافتم. به دلیل لغو شدن پرواز شیراز رشت، مسیر لار تهران را هوایی و تهران رشت را زمینی انتخاب کردیم.

مدت زمانی که با اتوبوس از تهران به رشت رسیدیم، ۶ ساعت بود که  با مدت زمان مسافرت از  شیراز به اوز یا بالعکس تقریبا مساوی است اما این سفر زمین در مقایسه با مسافرت با اتوبوس از اوز به مرکز استان  خسته کننده نبود. البته نمی توان جغرافیای جاده و طبیعت منطقه شمال را با جنوب استان فارس مقایسه کرد اما به نظر می رسد علاوه بر آن ها عوامل دیگری که در رفاه مسافرین تاثیر مستقیم دارد و ما کمتر از آن بهره می بریم، نیز دراین موضوع تاثیر مستقیم دارند.

اتوبوس های vip و صندلی های راحت در این مسیر یکی از عوامل رفاه مسافرین است تا دراین گونه مسیرها کمتر احساس خستگی کنند. وقتی در این گونه اتوبوس ها تعداد مسافرین از ۳۶نفر به ۲۴ کاهش یافته و  فاصله صندلی ها به مراتب بیشتر بوده و کیفیت و راحتی صندلی ها به مراتب بالاتر باشد، مطمئنا احساس خستگی مسافرین کمتر خواهد بود. مسیر مرکز شهرستان تا مرکز استان را نمی دانم اما مسیر اوز به شیراز و بالعکس فاقد این گونه اتوبوس هاست که در صورت برقراری این اتوبوس ها شهروندان از آن استقبال کرده و در پرداخت مابا التفاوت هزینه بلیط که حدود ۱۰ هزار تومان است تردیدی نخواهند کرد( بلیط شیراز تا اوز با اسکانیا ۱۹ هزار تومان است و بلیط تهران تا رشت با اتوبوس ویژه ۲۹ هزار تومان است)

آزاد راه تهران- رشت یکی دیگر از این عوامل است که علاوه بر کاهش تصادفات و خطرات ناشی از آن می تواند به مسافر آرامش خاصی بدهد. گرچه شاید استان هایی که در مسیر این اتوبان قرار می گیرند با شهرهایی که در مسیر مرکز استان فارس تا اوز قرار می گیرند قابل مقایسه نباشد اما وقتی وسعت جاده های آن مراکز با جاده های ۲ بانده و اتوبان که در استان و شهرهای جنوبی مقایسه می شود- علیرغم اقداماتی که در سالیان اخیر در دست اجراست- می توان به اختلاف فاحشی پی برد که به نظر می رسد باید تلاش شود قصوراتی که علیرغم استقرار اداره کل راه و شهرسازی در منطقه، در عرصه راه در گذشته شده است به نحوی جبران شود. به عنوان نمونه جاده ۲ بانده اوز- گراش علیرغم مشارکت شهرداری های اوز و گراش، ۲ سال است که هر سال قول بهره برداری آن تا دهه فجر یا پایان سال داده می شود اما همچنان مردم منتظر بهره برداری از آن هستند یا وقتی از قول مدیر کل محترم راه و شهرسازی شنیده می شود ۹۰ درصد راه های منطقه شانه سازی شده است خوشحال می شویم اما اگر کیفیت جاده های منطقه را با جاده های ۲ بانده و آزاد راه های سایر استان ها مقایسه می کنیم جای گلایه باقی می ماند.

اتوبوس پس از حدود ۳ ساعت طی مسافت دریکی از مراکز رفاهی خدماتی بین راهی به نام« آفتاب درخشان صحرا» توقف کرد. مجموعه ای بسیار زیبا و بهداشتی با تنوع خدمات. موردی که ابتدا نظر مرا به خود جلب کرد کتابفروشی آن مجموعه بود که دارای کتب متعدد و در زمینه های مختلف بود و خوشبختانه استقبال زیادی نیز از آن می شد و بسیاری از مسافرین کتاب می خریدند. به راستی  چه کاری بهتر از این که با یار مهربان الفت دوباره برقرار کرد و در زمان مسافرت به کتابخوانی روی آوریم. علاوه بر تنوع خدمات در این مجموعه، رعایت نظافت و  حفظ بهداشت محیط بسیار قابل توجه بود.  نماز خانه های آن بسیار تمیز و با بوی مطبوع بود و اجازه استراحت در آن داده نمی شد. سرویس بهداشتی آن نیز بسیار تمیز و دارای ۲ نیروی خدماتی بود که مکررا به نظافت آن می پرداختند که اگر با معضلی به نام کمبود سرویس بهداشتی یا غیر بهداشتی بودن آن ها- که متاسفانه در منطقه مکررا با آن روبه رو هستیم- مقایسه کنیم بیشتر به این موضوع پی می بریم. می توان پس از ساخت سرویس های بهداشتی بخشی از هزینه را نیز برای نظافت آن مد نظر قرار داد تا هزینه ها کاربردی بهتزی پیدا کند.

اتوبوس به مسیر خود ادامه می داد و زیبایی های اطراف جاده و شهرهایی مانند رودبار و فروشگاه های متعدد زیتونش توجه را به خود جلب می کرد تا اتوبوس به رشت رسید. شهری با مردمانی خونگرم، میهمان نواز و خوش بیان که به قول خودشان آداب و رسوم ایرانی را فراموش نکرده و نخواهند کرد. ساختمان شهرداری رشت یکی از ساختمان های زیبای شهر بود که خود نمایی می کرد. بخشی از میدان روبه روی آن به استقرار امکانات برای استراحت عابرین و بخش دیگر آن  با نصب استند مخصوص به نمایشگاه کارهای فرهنگی اختصاص یافته بود که می توان از ان الگو برداری کرد.

 اما موضوعی که جلب نظر می کرد آب شرب رشت ؛مرکز استان گیلان بود که حداقل در منطقه ای که ۲ شب در آن اقامت داشتیم براي  ذائقه ما  قابل شرب نبود و مجبور شدیم از آب معدنی استفاده کنیم. ناشکر نیستیم و از این بابت مدیون پیگیری ها و تامین اعتبار برای انتقال آب سد سلمان فارسی به منطقه و خدمات آبفای استان و اوز هستیم.  همچنین از انجمن خیریه اوز و آقای حاجی ابراهیم رحمانی نژاد  بانی محترم آب شیرین برای تامین آب گوارای شرب دراوز سپاسگزاریم.